Anna Fotyga wystosowała zapytanie pisemne do wysokiej przedstawiciel i wiceprzewodniczącej Komisji Federici Mogherini poruszając w kontekście ocieplenia relacji z Mińskiem stan społeczeńśtwa obywatelskiego na Białorusi oraz sytuację mieszkających tam Polaków. Poniżej treść zapytania. Od kilku miesięcy zaobserować możemy ocieplenie kontaktów UE-Białoruś.
Obiektywnie docenić należy postawę Białorusi wobec konfliktu na Ukrainie. Mińsk przede wszystkim liczy na rewizję polityki UE, szczególnie oczekując wsparcia w dostępie do zasobów europejskich i światowych instytucji finansowych oraz ułatwień w handlu. Zachód zaś przede wszystkim oczekuje reform wewnętrznych, a także przestrzegania praw człowieka i zwolnienia więźniów politycznych. Od wielu lat Łukaszenko do grona największych wrogów swojego reżimu zalicza Związek Polaków na Białorusi – organizację skupiającą najbardziej proeuropejską mniejszość. Jest to zarazem największa niezależna organizacja społeczna na Białorusi, pomimo podejmowanych przez białoruskie służby prób rozbicia organizacji i podziału polskiej społeczności. Mińsk, będący pod największą od lat presją gospodarczą, jest niezwykle chętny do podjęcia rozmów z Brukselą i Waszyngtonem. Szczególnie przed zaplanowanymi na jesień br. wyborami prezydenckimi. Przestrzegam przed powtórzeniem błędów z przeszłości, kiedy to pozorne chęci współpracy wykorzystane były do wzmocnienia władzy Łukaszenki, a następnie dalszego regresu praworządności. Od lat sytuacja polskiej mniejszości nie ulega zmianie. Co więcej, stała się ona rezerwowym wrogiem reżimu. 1. Czy Komisja podejmując rozmowy z Mińskiem opiera je na przemyślanej strategii, sięgającej poza zbliżające się na Białorusi wybory? 2. Czy otwarciu na problemy i postulaty Mińska towarzyszy silna wola skutecznego wzmocnienia społeczeństwa obywatelskiego na Białorusi, w tym Związku Polaków na Białorusi?
