Kluczowym elementem bezpieczeństwa UE jest bezpieczeństwo energetyczne. Konflikt pomiędzy Federacją Rosyjską a Ukrainą unaocznił zagrożenia wynikające z braku dywersyfikacji i uzależnienia od nieobliczalnego dostawcy. Odpowiedź Unii zawarta jest w strategii bezpieczeństwa energetycznego. Wśród kluczowych projektów dotyczących gazu znalazł się Gazociąg Transanatolijski(TNAP), którego wybór oznacza promowanie koncepcji Południowego Korytarza Gazowego(SGC), będącego alternatywą dla rosyjskich dostaw gazu na rynek europejski – pisze w zapytaniu do Komisji Europejskiej Anna Fotyga.
W dalszej części zapytania Anna Fotyga zwraca uwagę, iż jedynym pewnym źródłem dostaw do TANAP jest gaz azerski. W przyjętych 22 czerwca konkluzjach Rady na temat implementacji strategii UE dla Azji Środkowej wspomina się, iż UE dążyć będzie do rozszerzenia SGC do Azji Środkowej. Współpraca energetyczna UE z tymi państwami możliwa jest jedynie za pośrednictwem Rosji, Iranu lub Azerbejdżanu. Tymczasem od dłuższego czasu UE ochładza stosunki polityczne z Baku, wykazując przy tym nieuzasadnioną wyrozumiałość dla dwóch wspomnianych państw destabilizujących swoje sąsiedztwo. Jestem przekonana, iż to Azerbejdżan jest kluczowym partnerem dla zwiększenia niezależności energetycznej Unii, a także zacieśniania współpracy energetycznej UE z państwami Azji Środkowej. Rosja dotychczas podjęła wiele działań, mających zablokować projekt SGC.
W związku z powyższym Anna Fotyga zadała Komisji Europejskiej następujące pytania:
— Jak Komisja ocenia postępy projektu SGC, jaką rolę przypisuje wymienionym państwom oraz co zamierza zrobić, aby poprawić relacje z Azerbejdżanem?
— Jakie działania Komisja zamierza podjąć, aby zablokować destabilizujące działania Moskwy, takie jak zajęcie ropociągu Baku-Supsa?
