Ponowienie przez feldmarszałka Wilhelma Keitela aktu kapitulacji III Rzeszy, jakie 8 maja o godz. 22.30 miało miejsce w berlińskiej dzielnicy Karlshorst, zakończyło działania wojenne w Europie.
Zakończył się tym samym formalnie terror, jaki hitlerowskie Niemcy zgotowali światu, a Rzeczpospolitej w szczególności. Kapitulacja Niemiec nie przyniosła jednak Polsce pokoju. Ci sami Polacy, którzy bohatersko przeciwstawiali się obydwu totalitarnym okupantom, nie złożyli broni. W sowieckich mordowniach i nadzorowanych przez NKWD ubeckich więzieniach zostało zamordowanych dziesiątki tysięcy Polaków. Bohaterów chowano w bezimiennych mogiłach. Nad jedną z nich, niezwykle symboliczną, gdzie pochowana była Danuta Siedzikówna „Inka”, złożyłam dzisiaj kwiaty.
Po 8 maja setki tysięcy naszych rodaków nie mogło powrócić do opanowanej przez Sowietów Polski. Moi pracownicy złożyli dzisiaj na brukselskim cmentarzu wojskowym Evere 21 biało-czerwonych róż. Znajdują się tam groby 21 żołnierzy 1 Dywizji Pancernej generała Stanisława Maczka, 1. Samodzielnej Brygady Spadochronowej generała Stanisława Sosabowskiego oraz Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii. Część z nich poległa na polach bitewnych. Niektórzy, już po 8 maja, zmarli na szpitalnych łóżkach od ran poniesionych w walce. Są tam także mogiły zdemobilizowanych po wojnie żołnierzy pozbawionych możliwości powrotu do ojczyzny.
Groby polskich bohaterów, żołnierzy i kombatantów rozrzucone są po całym świecie. Pamiętają o nich lokalne władze. Pamięta lokalna Polonia. Zdecydowanie rzadziej polskie władze. Pamiętajmy my, szczególnie 8 maja, bo taki właśnie wymiar ma dla nas ten dzień.
